Oké, en nu?
Een veelgehoorde uitspraak naar aanleiding van een medewerkersonderzoek.
“Het teamoverleg is niet effectief.” “Het loopt voor geen meter.” “We komen nergens.”
Allemaal uitspraken die heeeeel verleidelijk zijn om te geloven. “O ja joh?! Vertel!”
Maar wacht even….. Mensen praten hier over het teamoverleg alsof het een ding is. Een losstaand object. Alsof het een printer is die kapot is en gerepareerd moet worden.
Vaak doen organisaties na het medewerkersonderzoek wat voor hen logisch en zinvol lijkt.
Hieronder wat voorbeelden:
- De teamleider maakt een nieuw format voor de agenda
- Roulerend voorzitterschap is ook vaak van de partij
- Er wordt een timekeeper aangewezen (“want we lopen altijd uit”)
- Er komt een ‘praatregels-poster’
- Het overleg start voortaan met een energizer, of er wordt voortaan ‘ingecheckt’ of juist een “rondje waardering” aan het einde
- Er wordt een overlegformat van een andere afdeling gekopieerd (“daar werkt het wél”)
- Het overleg wordt geschrapt (ja, echt)
Allemaal super goedbedoelde ingrepen!
Maar die raken zelden de kern. Want het ‘overleg’ ís niet slecht. Het overleg wordt gemaakt – door iedereen die eraan deelneemt.
Je bent onderdeel van het overleg. Je zit erbij. Je praat mee (of juist niet). Je maakt het overleg mee, maar je maakt het ook mogelijk.
En toch praten mensen erover alsof het hen iedere keer overkomt.
“Heb ik weer. Waardeloos overleg. Iedere week.”
💡 En dit is wat een medewerkersonderzoek zichtbaar maakt. Niet de feiten maar de symptomen.
Onvrede over het overleg is geen objectieve werkelijkheid. Het is een signaal.
Een betekenis die mensen geven aan wat ze ervaren.
Het is een uitnodiging tot reflectie. Niet tot het repareren van ‘het overleg’, maar tot het onderzoeken van het patroon waarin iedereen terecht is gekomen.